De Eerste Communie

In de Rooms-Katholieke kerk nemen kinderen rond hun 7e jaar voor het eerst volledig deel aan de 'Maaltijd van de Heer' of 'Eucharistie'. Voordien mogen ze wel met hun ouders naar de zondagmis komen. Ze mogen echter niet communiceren. Bij de communie mogen ze wel mee naar voor komen en krijgen dan een kruisje op het voorhoofd.Deze eerste deelname aan het sacrament van de eucharistie wordt Eerste Communie genoemd en wordt in het algemeen zeer feestelijk gevierd in de parochie en de gezinnen waartoe de kinderen behoren.
De Eerste Communie is één van de drie stappen in de inwijding of initiatie in het christelijke geloof.

De eerste stap is de doop met water, meestal in het eerste levensjaar van het kind. Door de doop wordt hij of zij opgenomen in de kerkgemeenschap. Het zijn de ouders, peter en meter en de omgeving van het kind die het op zich nemen om de dopeling te laten opgroeien in een midden waar de christelijke waarden niet alleen geleerd maar bovenal beleefd worden. Meer uitleg en inlichtingen, klik hier.

De tweede stap is de Eerste Communie, de eerste keer dat het kind volledig mag deelnemen aan de 'Maaltijd van de Heer' of eucharistie en te communie gaat. De volwaardige deelname aan de eucharistie is: het ontvangen van de Heilige Communie. Rond het zevende levensjaar krijgt elk gedoopt kind de kans om zich voor te bereiden op de grote dag van de eerste communicanten. Hoewel de eucharistie meer grote betekenissen heeft, toch wordt aan de kinderen slechts één betekenis in het lang en het breed voorgesteld. Wat ze op die jeugdige leeftijd goed kunnen bevatten is: het samenzitten rond de tafel van hun “Grote Vriend” Jezus. Het altaar wordt tijdens de catechese besproken als de tafel van het Laatste Avondmaal. Jezus zat daar in het centrum, midden zijn vrienden. Hij zegt nu tegen de kinderen: ‘jullie zijn mijn vrienden, als Ik een bijzonder plekje krijg in Uw hart’.

De derde stap is het vormsel, dat meestal rond 12-jarige leeftijd wordt toegediend door de bisschop of zijn plaatsvervanger. Door handoplegging en zalving ontvangen de kinderen of jongeren de Heilige Geest, de kracht die hen in hun leven zal sterken. Voor meer uitleg en info, klik hier.

Doopsel, vormsel en eucharistie worden sacramenten genoemd. Aan volwassenen die toetreden tot de Katholieke Kerk worden de sacramenten van het doopsel, het vormsel en de eucharistie meestal tegelijkertijd in één viering toegediend, zoals dat in vroegere tijden altijd gebeurde. Zij bereiden zich voor tijdens een periode die men het catechumenaat noemt. Na deze voorbereidingsperiode worden ze tijdens de Paasnacht gedoopt en gevormd, en mogen voor de eerste keer communiceren tijdens de Paasnachtviering. In onze huidige Kerk, waar hoofdzakelijk kleine kinderen in de Kerk opgenomen worden, zijn deze drie stappen uit elkaar gehaald.

Het doopsel is het sacrament van het geloof. Dit geloof is zo groot en veel omvattend, dat wij het niet alleen kunnen dragen of opnemen in ons leven: wij worden in ons geloof gedragen, door Christus, en door zijn gemeenschap. Het gezin is de meest nabije gelovige gemeenschap waarin wij leven. Daarom kan, op grond van het geloof in het gezin, het doopsel al aan het zeer jonge kind worden bediend.

De eucharistie is het sacrament van de kerk als lichaam van Christus. Hier wordt het geloof niet alleen gedragen door de kleine plaatselijke gemeenschap, niet alleen door onze eigen keuze, maar door de gehele kerk met Christus als hoofd. Je zou de leeftijd van zeven, waarop het kind de eerste communie mag ontvangen, kunnen lezen als , zoals het in onze vroegere catechismus heette, “de jaren van discretie en verstand”.

Het vormsel is het sacrament van de getuigenis. In het vormsel krijgt de Geest vat op ons, omdat wij zelf, op grond van onze eigen keuze, in het dagdagelijkse leven getuigen willen van het geloof waarin wij zijn gedoopt. Men zou de leeftijd van twaalf jaren, waarop bij ons doorgaans het vormsel wordt toegediend, kunnen verbinden met Jezus' leeftijd toen hij optrad in de tempel (Lc 2, 40-52) of met het aantal van zijn leerlingen.